جاذبه های گردشگری

ییلاق و روستای جهان نما

منطقه حفاظت شده جهان نما که از نام یک دهکده ییلاقی در دامنه آن اقتباس شده است، در سال 1352 بر اساس مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست با وسعتی معادل 30650 هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید .
جهان نما، سعد آباد محله، آب دره و دهکده های دیگر منطققه حفاظت شده جهان نما مورد استقبال گردشگران هستند.
پست ترین نقطه جهان نما 60 متر و بلندترین نقطه 1068 متر بالاتر از سطح دریاست.
روستای جهان نما درون منطقه حفاظت شده قرار دارد و همین باعث شده است تا در فصولی که هوای قابل تحملی در این روستا موجود باشد گردشگران به صورت فردی یا گروهی به کوهنوردی در این منطقه بپردازند. جنگل های پهن برگ و سوزنی برگ و جانوران وحشی و برج تاریخی رادکان از منابع اکوتوریستی استان گلستان است که در حدود این روستا است .
این روستا فصول معتدلی دارد به نحوی که تابستان ها هوایی معتدل و زمستان ها هوایی سرد در این منطقه حکم فرماست. در پاییز و زمستان روستای جهان نما خالی می‌شود چرا که دما بسیار کاهش یافته، برف می‌بارد و سرمای استخوان سوزی دارد به همین علت لقب روستای ییلاقی گلستان را گرفته است .
دهکده ییلاقی جهان نما بسیار زیبا و بکر است و هیچگون امکاناتی چون آب و برق و تلفن و غیره ندارد .
مسیر دسترسی به روستای جهان نما از سمت شهر کردکوی هست. از کردکوی به سمت پارک جنگلی کردکوی و روستای درازنو و رادکان بروید و در ادامه مسیر به روستای جهان نما می‌رسید. این جاده در حدود 70 کیلومتر است که 30 کیلومتر آن خاکی و سنگریزه ای است که بهتر است ماشینی که انتخاب می‌کنید دو دیفرانسیل و شاسی بلند باشد .

منطقه حفاظت شده باهوکلات (گاندو)

منطقه حفاظت شده باهوکلات یا گاندو، در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده است. این منطقه ۴۵۶ هزار هکتار وسعت دارد که بیشتر آن در شهرستان چابهار و بخشی در شهرستان سرباز قرار دارد. مرز جنوبی این منطقه را ساحل دریای عمان و مرز شرقی را مرز پاکستان تشکیل می‌دهد. این منطقه تنها نقطه ایران است که گاندو تنها تمساح بومی ایران (تمساح پوزه کوتاه ایرانی) در آن زندگی می‌کند.
این منطقه از سال ۱۳۴۹ با نام منطقه حفاظت شده باهوکلات مورد حفاظت قرار گرفت و از سال ۱۳۶۱ آن را به نام مهم‌ترین جانور بومی آن یعنی «گاندو» نامگذاری کردند .
این منطقه از رودخانه ها و آبگیرهای محل زیست تمساح تالابی، اراضی ساحلی مجاور دریای عمان، ‌رویشگاه جنگل های حرا و زیستگاه زادآوری بسیاری از پرندگان ،‌ کوه ها و ارتفاعات واقع در شمال، شمال شرق و شرق منطقه و همچنین اراضی پست مرکز و جنوب منطقه یا همان دشت باهوکلات تشکیل شده است. وجود جنگل‌های حرا و تالاب‌های موجود در خلیج گواتر نیز باعث ارزش‌گذاری بین‌المللی این ناحیه شده است .
تمساح های گاندو در رودخانه باهوکلات، دو رودخانه کاجو و سرباز که به باهوکلات می‌ریزند و دریاچه سد پیشین زندگی می‌کنند. تعدادی از آنها هم در برکه‌های متعدد منطقه زیست می‌کنند .
طی آخرین سرشماری تعداد شمارش شده این گونه بر اساس مشاهده مستقیم توسط اکیپ های سرشماری ۲۰۱ تمساح اعلام شده است. هرچند تمساح گونه‌ای بسیار باهوش و خجالتی است و به همین دلیل مشاهده مستقیم آن کاری دشوار است. بنابراین با توجه به احتمال عدم مشاهده تعداد زیادی تمساح توسط اکیپ های سرشماری، تعداد تخمینی حضور این گونه در منطقه دو برابر تعداد مشاهده شده یعنی حدود ۴۰۰ تمساح تخمین زده می‌شود.
این جانور ۶۶ تا ۶۸ دندان و پاهای کوتاه دارد. فصل جفت‌گیری تمساح پوزه کوتاه ایرانی در اسفند ماه بوده و در اردیبهشت ماه حدود ۳۰ تخم می‌گذارد که در خرداد و تیر نوزادان از تخم بیرون می‌آیند. بیشترین تهدید تمساح پوزه کوتاه ایرانی خشکسالی و تخریب زیستگاه است. برخی تمساح‌ها نیز در مسیرهای تردد خود به دلیل برخورد با خودروها مورد تهدید قرار می‌گیرند.
مردم منطقه بلوچستان به این گونه علاقه‌مند هستند و برای حفاظت از گاندو خدمات و همکاری های مطلوبی را با مامورین اجرایی محیط زیست استان داشته‌اند. بر اساس یک باور قدیمی در بومیان منطقه، وجود تمساح در برکه‌ها باعث برکت و وسعت روزی مردم می‌شود و به همین دلیل بومیان به هیچ وجه به شکار تمساح اقدام نمی‌کنند.
منطقه باهوکلات از دامنه تا قله کوه مشتمل بر انواع درختان گرمسیری، استیپ کوهپایه ای و گونه های گیاهی نواحی سردسیری است. اغلب دره های آن پوشیده از درختان و درخچه ها است. دشت ها با ارتفاعات میانی آن عرصه گونه هایی چون آکاسیا، کنار، کهور و استبرق است و از ارتفاعات میانی تا قله کوه ها جایگاه درختانی چون بنه و بادام است.
منطقه حفاظت شده گاندو محل بسیار خوبی برای زیست پستاندارانی از قبیل جبیر، کفتار، شغال و سنجاب بلوچی است. همچنین آبزیان و دوزیستانی از جمله لاک پشت سبز دریایی، ماهی گل خورک و پرندگانی از قبیل چاخ لق، دراج، شبگرد بلوچی، گنجشک بلوچی، شهد خور، عقاب دشتی و بسیاری از پرندگان خاص شبه قاره هند در این محدوده قابل مشاهده است .
منبع : iew.ir - wikipedia.org

منطقه حفاظت شده گنو

منطقه حفاظت شده گنو در استان هرمزگان واقع است. اين منطقهٔ حفاظت‌شده در ۲۹ کيلومترى شمال غربى شهرستان بندرعباس واقع شده است. اين کوه در مقايسه با آب و هواى گرم بندرعباس داراى آب و هواى نسبتاً معتدل است و به همين مناسبت از اهميت خاصى برخوردار مى‌‌باشد. پوشش گياهى آن بسيار جالب و قابل‌توجه است؛ به طورى که ادارهٔ‌ محيط زيست هرمزگان براى حفظ و حراست از آن‌ها تمام پوشش گياهى اين منطقه را مورد حفاظت و کنترل خود در آورده است.
تنوع پوشش گياهى اين کوه، از دامنه تا قلهٔ کوه، مشتمل بر انواع درختان گرمسيرى، ‌ استپ بيابانى، استپ کوهپايه‌‌اى و گونه‌هاى گياهى نواحى سردسيرى است. در دامنهٔ کوه، ابتدا بوته‌هاى پراکنده‌اى رشد کرده‌اند که انواع خانوادهٔ گندميان، گون و تک درخت‌هاى مغير (مغيلان) در ميان آن‌ها وجود دارد. بالاتر از دامنه، نوع گياهان تغيير مى‌کند؛ به طورى که در ارتفاع ۱۸۰۰ مترى، بادام وحشى گونهٔ غالب را تشکيل مى‌دهد؛ در حالى که ديگر گونه‌هاى ياد شده، ‌ در ارتفاع ۲۳۰۰ مترى مشاهده مى‌شوند. به علت کاهش دما، درختان سردسيرى نظير کاج، سرو، زيتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه روييده‌اند. انبوهيِ اين درختان در استان هرمزگان تعجب‌آور است. درختان اين ناحيه هرازگاهى در اثر صاعقه در وسعت زيادى آتش مى‌‌گيرند. از گياهان ديگر ارتفاعات گنو، انواع گياهان دارويى است که مورد توجه محققان و پژوهشگران مى‌باشند.
همچنین چشمه آب معدنی گنو در کناره راه بندرعباس به سیرجان واقع شده‌است. این چشمه در دره ای قرار دارد که کوه گنو و ارتفاعات سخت آهکی‌اش از شمال و جنوب آن را در بر گرفته است. از آب این چشمه، جهت آبیاری نخلستان و استحمام استفاده می‌شود. آب چشمه گنو از دسته آبهای گوگردی خیلی گرم، کلر و سولفات، کلسیک گوگردی محسوب می‌شود.
این چشمه دو استخر زنانه و مردانه نسبتاً بزرگ دارد که به تأسیساتی مانند چندین رواق کوچک برای استراحت و اقامت مسافران، محل فروش نوشیدنی و غیره تجهیز شده است. محوطهٔ اطراف چشمه پر از درختان نخل زیبا و سبز است.

پناهگاه حیات وحش سرخانکل

پناهگاه حیات وحش سرخانکل در محدوده تالاب بین المللی انزلی قرار دارد. منطقه مذکور پوشیده از آزولا، سه کوله خیز، لاله تالابی و نیزار است که گونه غالب گیاهی آن را نی و لوئی تشکیل می‌دهد.
از حیات وحش پناهگاه حیات وحش سرخانکل پرندگان مهاجر نظیر قو، غاز، چنگر و انواع مرغابی ها، طاووسک، یلوه، کاکایی نیز در این منطقه زمستان گذرانی می‌نمایند. منابع آبزی منطقه نیز دو نوع هستند ماهیان بومی عبارتند از : سوف، هشترخان، کپور، سیم، شوک (اردک ماهی) و ماهیان مهاجر از قبیل ماهی سفید، سفید کولی وسیاهکولی است.
همانطور که گفته شد تالاب سرخانکل (منطقه حفاظت شده سرخانکل) بخشی از مجموعه تالاب انزلی است که در بخش میانی آن واقع شده است و از آنجایی که نبض گردشگری تالاب در انتهای این منطقه می‌تپد خواه ناخواه سرخانکل به عنوان تنها مسیر رسیدن به نیلوفر های آبی است از این رو تعداد بالای قایق های مسافری به سرخانکل موجب آلودگی آن شده است و تخم گذاری و جوجه آوری پرستوهای دریایی را با مشکل مواجه کرده است.

بهشت گمشده (تنگ بستانک)

بهشت گمشده یا تنگ بستانک از جاذبه های شگفت انگیز طبیعی فارس است که در منطقه کامفیروز در فاصله 120 کیلومتری شمال غربی شیراز قرار دارد.بهشت گمشده در منطقه ای به وسعت 20 هزار هکتار واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا یک هزار و 740 متر است.این منطقه در حوزه آبخیز سد درودزن واقع شده و سالیانه 33 میلیون مر مکعب آب از آن می‌گذرد. این دره سرسبز از کوه های نسبتا مرتفعی در مرز انتهای دهستان های کامفیروز و بیضاء (شهرستانهای مرودشت و سپیدان) به طرف دشت کامفیروز کشیده شده است.
این منطقه دیدنی که زیبایی انبوه درختان و پرآبی رودخانه‌هایش چشم هر بیننده را می‌نوازد و میهمانان را به تحسین و تکریم آفرینش گر هستی وا می‌دارد از جمله مناطق حفاظت شده استان فارس است. پوشش گیاهی مناسب، آبشارهای کم ارتفاع طبیعی و آب فراوانی که از مظهر چشمه ها از کوه در مسیر دره به طرف پائین سرازیر می‌شود موجب شده که این منطقه از زیبایی شگفت انگیزی برخوردار باشد.
یکی از ویژگی‌های این پدیده طبیعی بستر سنگی کف دره است که رویشگاه درختان چنار، گردو و گیاهان سایه پسند است.پوشش گیاهی منطقه تنگ بستانک شامل دو جامعه پسته و بادام و جامعه بلوط است و درختان و درختچه‌هایی از قبیل کیکم، زرشک، شیرخشت، بنه، چنار و گیاهان مرتعی از قبیل خارشتر، شیرین بیان، درمنه، گون و گرامینه را دارا است.گونه های جانوری این منطقه نیز شامل قوچ، میش، بز وحشی، خرس، سمور، کلاغ و گونه هایی از پرندگان شکاری است.
امکان اقامت شبانه در بهشت گمشده وجود دارد. بر روی آب تخت های روانی قرار داده اند که در ازای مبلغی اجاره داده می‌شود. البته امکان چادر زدن هم وجود دارد. امکان استفاده از حیوانات باربر اهلی مانند اسب و الاغ هم در قسمت هایی وجود دارد.

منطقه چلچلی

منطقه شکار ممنوع چلچلی در جنوب شرق گرگان و شرق منطقه حفاظت شده جهان‌نما قرار دارد و کوه و رودخانه چلچلی نیز در همین منطقه قرار دارند که نام این منطقه نیز از همین کوه گرفته شده است. منطقه چلچلی به دلیل صعب‌العبور بودن و عدم توسعه راه‌های دسترسی، دارای طبیعتی بکر و نسبتا دست نخورده است، مساحت این منطقه ۳۳۱۰۰ هکتاراست. چشمه‌سارهای فراوان این منطقه سرچشمه رودخانه قره ‌سو را تشکیل می‌دهند. منطقه چلچلی یکی از بهترین مناطق زیست مرال، شوکا، پلنگ، خرس، خوک وحشی، کبک دری، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان شاخه‌نشین است. این منطقه به دلیل نزدیکی به مرکز استان و وجود قابلیت های بالقوه گردشگری در تمام فصول مورد بازدید مسافران قرار می‌گیرد و تنوع پوشش گیاهی و جانوری در آن باعث شده است که در میان پژوهشگران به عنوان یکی از مراکز پژوهشی شناخته شود. منطقه شکارممنوع زیستگاه‌هایی با ویژگی‌های بارز است که جمعیت جانوری آنها به دلیل شکار بی رویه رو به کاهش است و به همین خاطر معمولا در این مناطق برای مدتی محدود و به طور معمول ۳ تا ۵ سال، شکار ممنوع می‌شود تا جمعیت جانوری ترمیم گردد.

پارک ملی لار

منطقه حفاظت شده لار دارای دو اکوسیستم کوهستانی و آبی است.به دلیل کوه ها و ارتفاعات فراوان اطراف این منطقه و وضعیت جوی نامتغیر از ناحیه خزر بارندگی و نزولات جوی را در این منطقه شاهد هستیم که عمدتا به صورت برف مشاهده می‌شود.این منطقه دارای انواع گونه های گیاهی و جانوری است که در این میان ماهی قزل آلای خالدار که از نادرترین گونه های آبزی جهان است بر اهمیت این پارک افزوده است. این پارک دارای چشم اندازهای بسیار زیبایی است. چشمه ها و رودخانه های پرآب زیستگاه های امن در دوسوی این دره زیبا طراوت و جذابیت آنرا دوچندان کرده.دشت لار بزرگترین دره ایران است که در ۷۰ کیلومتری شرق جاده هراز قرار داره و به دلیل وجود چشمه های متعدد به سرزمین هزار چشمه هم معروف است. وسعت این منطقه ۲۸ هکتار و دریاچه موجود در این منطقه با اجازه سازمان حفاظت محیط زیست می‌تواند محل مناسبی برای شنا و ماهیگیری باشد.

پناهگاه حیات وحش سمسکنده

پناهگاه حیات وحش سمسکنده در ۱۰ کیلومتری جنوب خاوری ساری واقع شده و مسیر دسترسی آن از ساری تا سمسکنده بوده و سپس با یک جاده روستایی به درون محوطه راه می‌یابد. پوشش گیاهی آن جنگلی و جلگه‌ای بوده و گونه های شاخص بلوط، انجیلی،‌ آزاد،‌ توسکا را دارا است. همچنین بخشی از این منطقه مانند دشت ناز به عنوان زیستگاه گوزن زرد ایرانی مورد بهره برداری قرار گرفته‌ است.

روستا و منطقه سیاه بیشه

منطقه شکار ممنوع سیاه بیشه از توابع بخش کلاردشت شهرستان چالوس در استان مازندران است. در این منطقه در اغلب اوقات سال مه غلیظ و سیاه رنگی همه جارا پوشانده و از این جهت آن را سیاه بیشه نامیده اند. منطقه شکار ممنوع سیاه بیشه به وسعت 9000 هکتار است.
درست تو جاده چالوس روستایی پنهان شده که برای دیدنش باید توقف کرد. روستای سیاه بیشه. شما در هر فصلی از سال که از این جاده عبور کنید خودتون رو میان مه و ابری غلیظ و گاه ســیاه رنگ خواهید دید. حال و هوایی که حس شــاعرانگی عجیبی به آدم می‌ده. اصلا به دلیل همین مه ســیاه رنگ، اسم این روســتا سیاه بیشه است. بخشی از روستا که پایین تر از سطح جاده قرار گرفته چشم انداز بسیار زیبایی داره؛ شما می‌تونین با چند ساعت ماندن، یک گردش کوتاه، اما مفرح و سرشــار از نشــاط در این روستا داشته باشین.
بخشی از روستا که پایین‌تر از سطح جاده قرار گرفته است، چشم‌انداز بسیار زیبایی دارد؛ خانه‌های متراکم شیروانی‌دار و اغلب زنگ زده. اگر شما نیز در مسیرتان در این روستا توقف کردید، تمام زمان خود را به خرید از مغازه‌ها اختصاص ندهید، می‌توان با چند ساعت ماندن، یک گردش کوتاه، اما مفرح و سرشار از نشاط در این روستا داشت.
سیاه‌بیشه، مردمانی دارد شیرین لهجه و دوست‌داشتنی. مردمانی که گردشگران، بخشی از زندگی آنها شده‌اند. هر روز زندگی را با نگاه پرسشگر و شوق‌انگیز مسافران آغار می‌کنند و با پاسخ‌های ساده به پایان می‌رسانند. در سیاه‌بیشه یک زندگی طبیعی، اما پرشور و هیجان جریان دارد.
در کنار این روستا، آبشارهای طبیعی و مناظری وجود دارد که بازدید از آنها بدون داشتن وسایل و تجهیزات کافی امکان‌پذیر نیست. یکی از آنها بعد از روستای سیاه‌بیشه قرار دارد، در یک تنگه به نام «هزار چم» چند آبشار بکر و زیبا از میان درختان وحشی جنگلی فرو می‌ریزند که با هر ریزش خود هزاران واژه در ذهن آدم روان می‌سازند. توصیه می‌شود دیدن این آبشارها را به فصل و هوای مناسب موکول کنید و حتما با تجهیزات لازم و با حضور یک راهنمای محلی به آنجا بروید. فعلا در این هوای خنک پاییزی به قدم زدن در روستا و گپی دوستانه با اهالی خونگرم آن بسنده کنید، ولی این آبشارهای دیدنی را به گوشه ذهنتان بسپارید تا زمان مناسب فرا رسد.

منطقه حفاظت شده دشت ارژن

دشت ارژن یا دشت ارجن، در مجاورت ارتفاعات جنوبی رشته کوه‌های زاگرس (که در این قسمت به نام زاگرس فارس معروف است)، در 60 کیلومتری غرب شیراز (در مسیر جاده کازرون- شیراز) با مساحت 59 هزار و 784 هکتار قرار دارد.
این منطقه که بعنوان ذخیره گاه زیستکره از سوى یونسکو انتخاب شده شامل دشت وسیع ارژن و تالاب بین المللى پریشان است .
در این منطقه گونه هاى غالب گیاهى منطقه را نى، جگن، بلوط و بادام تشکیل می‌دهد و گونه هاى مهم جانورى آن شامل پرندگان آبزى و کنار آبزى از جمله پلیکان پا خاکسترى، اردک سر سفید و عقاب شاهى است. تعدادى گوزن زرد ایرانى نیز به این منطقه آورده شده اند. این منطقه به دلیل آنکه زیستگاه مناسبى براى زمستان گذرانى و زادآورى بسیارى از پرندگان است داراى اهمیت بین المللى است. این منطقه را زیستگاه شیر ایرانى، که منقرض شده است، می‌دانند .
#*# این منطقه در سال 1351 با وسعت 191 هزار هکتار به عنوان پارک بین المللی انتخاب گردید و در سال 1353 با کاهش وسعت به 65 هزار هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده و از طرف سازمان ملل به عنوان ذخیره گاه زیست کره ی ارژن و پریشان معرفی گردید .
این دشت نمونه کاملی از دشت‌های کارستی (پولیه) است که با مشارکت نیروهای زمین‌ساختی (گسل) و فرایند انحلالی آب در سازند آهک آسماری به وجود آمده است.
دشت ارژن یکی از زیباترین پدیده‌های زمین‌شناختی جهان به شمار می‌رود به گونه‌ای که اغلب زمین‌شناسان جهان علاقمند به بازدید از این مکان می‌باشند. دشت ارژن از پتانسیل‌های بالقوه طبیعی و ژئومورفولوژیکی همچون اشکال انحلالی کارستی (لاپیه، چشمه‌های کارستی، دولین‌ها، غارها و حفرات زیرزمینی و دره‌های کارستی)، تاقدیس‌ها و ناودیس‌ها، دریاچه ارژن، منطقه حفاظت شده دشت ارژن و اشکال زیبای زمین‌شناسی برخوردار است.
این دشت در گذشته زیستگاه جانورانی همچون شیر ایرانی بوده که با از بین رفتن نیزارهای اطراف دریاچه و تبدیل آن‌ها به اراضی کشاورزی، زیستگاه شیرها از بین رفته و سبب منقرض شدن نسل آن‌ها گردیده است.
در شمال غربی این دشت آثار باستانی و کتیبه‌های معروف تنگ شاپور قرار دارد. در نزدیکی این دشت دریاچه پریشان قرار دارد که از نظر صید ماهی قابل توجه است و تالاب آب شیرین آن تالابی دائمی و بین المللی است و در مجموعه مناطق حفاظت شده توسط سازمان یونسکو ثبت شده است.

پارک ملی بمو

پارک ملی بمو از جمله پارک‌های ملی کشورمان است و در استان فارس قرار دارد .
این پارک در شمال شهر شیراز، به مساحت تقریبی 40 هزار متر مربع قرار گرفته و نام آن از کوه بمو که در مجاورت آن قرار دارد، گرفته شده است .
این پارک پوشش گیاهی خاصی دارد و حیوانات نادری هم در آن زندگی می‌‏کنند. در پارک بمو حیواناتی مانند آهو، قوچ، بز و میش، روباه، کبک و تیهو و انواع گربه‌‌سانان زندگی می‌‏کنند .
تنوع گونه‏‌های جانوری باعث شده شکارچی‏‌ها به طور غیرقانونی وارد بمو شوند و به شکار حیوانات بپردازند .
آسمان بمو هیچگاه خالی از پرندگان نیست، 55 نوع پرنده در این پارک آمارگیری شده که 26 گونه بومی منطقه است که سراسر سال در این منطقه دیده می‌شوند. از جمله عقاب طلایی، هما، کرکس، دال، کبک، تیهو، کوکر سفید، سینه سیاه و … .
مأموران محافظت از پارک شبانه ‏روز مراقب هستند که این اتفاق نیفتد و از تعداد حیوانات منطقه کم نشود ؛ به ویژه که تعداد آهوها در بمو از 150 رأس در سال 1389 به 215 رأس افزایش پیدا کرده است ؛ خبر بسیار خوبی که باعث شادمانی دوستداران محیط‌ ‏زیست و حیوانات شده است.